De Roemeense logistieke vastgoedmarkt heeft een enorm groeipotentieel, omdat er zoveel bouwgrond beschikbaar is. Bovendien voert het zesde grootste land in de Europese Unie een veeleer mild beleid voor ruimtelijke ordening. Bedrijven die industrieel vastgoed willen bouwen in Roemenië, krijgen dus met veel minder administratieve rompslomp te maken dan in andere EU-landen.

Bovendien heeft buurland Hongarije de afgelopen jaren zwaar geïnvesteerd in de bouw van snelwegen, die vandaag helemaal tot aan de Roemeense grens lopen. Roemenië zelf heeft evenzeer zijn infrastructuur opgekrikt door zijn deel van het COVID-19-herstelfonds en andere financiële ondersteuning nuttig te besteden. Het resultaat: nog nooit werden er zoveel snelwegen tegelijk aangelegd.

Hoewel de meeste goederen nog steeds over de weg vervoerd worden, krijgen de spoorwegen ook een opknapbeurt. De spoorlijn tussen de haven van Constanta aan de Zwarte Zee tot in Boekarest wordt volledig onder handen genomen, en de renovaties zullen tot West-Europa reiken. Steeds meer stukken spoorlijn op die belangrijke as worden geüpgraded, dus de komende jaren mag het spoorwegvervoer een extra duwtje in de rug verwachten.

Kortom, de hoognodige boost voor de infrastructuur in Roemenië zal het ook gemakkelijker maken om nieuwe regionale steden te ontwikkelen. Dat is een pluspunt voor bedrijven die productievestigingen willen oprichten op locaties waar werkkrachten goedkoper zijn dan in de meer ontwikkelde steden zoals Boekarest, of in het westen van Roemenië aan de Hongaarse grens.

Roemenië – en vooral zijn regionale steden – is waarschijnlijk de tweede goedkoopste locatie in de EU (na Bulgarije) wat loonkosten betreft, op de voet gevolgd door zijn economische rivalen Servië en Oekraïne. De recente gebeurtenissen in Oekraïne hebben er echter toe geleid dat bedrijven hun biezen pakten en naar Roemenië trokken. Omdat het nog niet duidelijk is of Servië zijn banden met de EU wil versterken, gaat de voorkeur van veel ondernemingen momenteel uit naar Roemenië.

Na de coronacrisis, de oorlog in Oekraïne, en de verdere verslechtering van de al problematische relatie tussen China en Taiwan, kiezen veel bedrijven ervoor om dichter bij hun doelmarkt te produceren. Zo verminderen ze het risico op een verstoorde leveringsketen en mogelijke sancties. Friend-shoring, in plaats van offshoring, wordt het nieuwe normaal. Roemenië is sinds 2004 lid van de NAVO en maakt sinds 2007 deel uit van de EU. Het is dus een politiek stabiel land dat zijn relatie met de EU hoog in het vaandel draagt. Zijn politieke leiders zoeken actief toenadering tot het Westen. Dat werkt de trend van demondialisering in de hand, wat voor Roemenië alleen maar voordelen met zich meebrengt.

De regionale steden in Roemenië zijn dus goed gepositioneerd om deze unieke kans te grijpen, nu de economische rivalen Oekraïne en Servië (tijdelijk) een terugval kennen en friend-shoring in de lift zit. We mogen er dus van uitgaan dat de bloei van industrieel vastgoed in Roemenië de komende jaren zal doorzetten.